πρόχειροχυρό

Tι να γράψεις σε αυτές τις άπληστες λευκές σελίδες που αδηφάγα την ηδονή σου επιθυμούν να αποκαλύψουν;
για τους έρωτες που δεν έζησες ή για τις στιγμές που έχυσες δάκρυα, σπέρμα και υγρές αγωνίες;
για την υπέροχη νύχτα που ζεις ή γι'αυτές που φοβάσαι δεν θα'ρθουν;
πόσα λευκά θα μαυρίσεις ακόμα;
πώς το μελάνι να καλύψει μια στιγμή που μοιάζει σταγόνα;

Πώς πονούν τα μάτια μου όταν ιδρώνει ο χρόνος...

Ξύπνησα μέσα στο όνειρο σχεδόν ταραγμένος
βάδισα αργά σχεδόν σαγηνευτικά στο δωμάτιο
ψηλάφισα τον τοίχο ψάχνωντας για σημάδια
λάγνα μα μάταια-τίποτα δεν υπήρχε
Ανέπνευσα
Κοιμήθηκα μέσα στο όνειρο
λάγνα μα μάταια-τίποτα δεν υπήρξε.

Αλήθεια

Βιάστηκα να περιγράψω την ομίχλη
Ξημέρωσε χάθηκα ξύπνησε η λήθη

Ανάνηψη

Κραυγή που επιστρέφει σε μένα
δεν είμαι τίποτα παραπάνω από μια ηχώ
ανάστροφη σκληρή ακρίδα
μα δεν είμαι σίγουρος γι'αυτο

...

Άσε μια λέξη να πέσει στο πάτωμα
ίσα που ν'ακουστεί
να ξέρω πως υπήρξες

'Αστικτο

Με τις υδάτινες ρωγμές στα χείλη σου ερεθίζομαι

απελπισμένα βαθειά τη νύχτα σου ζητώ να κρυφτώ

Εκ των Υστέρων

Γνώριζες άραγε
κάτι
για τις στιγμές που δεν υπήρξαν;

Για τις λέξεις που έκρυψα
στην παλάμη μου
και δεν τις φύσηξα στο πρόσωπό σου;

Για την μουσική που έτρεμε στα χείλη μου μήπως;

Στάση

Παρέμεινα σιωπηλός όλη νύχτα

τι περίμενα;

χαμένες ανταύγειες ενός φωτός παρελθόντων ετών και αλμυρά αστέρια

Παρέμεινα σκοτεινός όλη νύχτα

τι περίμενα;

Πολύχρωμες εκλείψεις και μια από πλαστελίνη φτιαγμένη σελήνη φωτεινή σαν κόκκινα φύκια

μα η νύχτα γλύστρισε σε ένα τρελλό ξημέρωμα και πλημμύρισε ο ουρανός νεφώματα

θαλασσί,πορτοκαλί αρώματα

Αντί προλόγου

Και τώρα, τι περιμένεις που ξεθώριασε η νύχτα
Που η πνοή σου εκπνέει
Που ο χρόνος σταματά
Σταματά ο χρόνος;

Φοβάσαι;
Τις ερωτήσεις πιο πολύ ή τις απαντήσεις;

Ζαλίζεσαι όταν αλλάζεις κατεύθυνση
μα πρέπει το ξέρεις ότι πρέπει.

Να αλλάξεις!

Μεγαλώνεις και δεν είναι οτι πρέπει
μα πώς αλλιώς;

Δεν σταματά ο χρόνος!

Σταματά όμως ο φόβος....μα μην τον σταματήσεις!
Αυτή είναι η κρυφή σου ελπίδα και ο έρωτας...

Και παρότι δεν σταματά, σου μένει ακόμη χρόνος.

Και φόβος για να συνεχίσεις να αναπνέεις
με πάθος!

Και πρόσεξε όχι άλλες ελπίδες μόνο πράξεις.
Μεγάλωσες πια-

Να

'Ελα να κάψουμε τη νύχτα να στάξουν οι στάχτες πάνω στα κορμιά μας


να θυμηθούμε πώς ήταν πριν να μην ρωτάμε για το μετά

να διασταυρωθούν τα βλέμματα μας σαν άγνωστοι να ερωτευτούμε ξανά


βαθειά σκοτεινά
απλά και απαλά

'Αραγε

Θέλεις να γνωριστούμε καλύτερα; να αποκαλύψουμε τα μυστικά μας να ερωτευτούμε;

ή προτιμάς να χαθούμε

όσο απλά γνωριστήκαμε τόσο απλά να ξεχαστούμε

Ο χρόνος δεν περιμένει και η αλήθεια παραμονεύει να σου θυμίσει πως δεν είμαι κατι σπουδαίο.

Μα εγώ σε ρωτάω ξέρεις από που έρχομαι; και αν όχι αυτό πες μου σε παρακαλώ που πάω

Να γνωριστούμε καλύτερα και ας μην έχει σημασία είναι που δεν θέλω η πράξη αυτή να αποτελεί μια απλή συνουσία...

Είναι που θέλω να σε αγγίξω ξανά και ξανά και ξανά...μέχρι να βαρέθω ή να σου πω τα μυστικά μου...μείνε σε παρακαλώ, σε λίγο θα ξημερώσει μα εγώ θα είμαι πάλι ο ίδιος το ξέρω και ίσως βαρετός σίγουρα όχι σπουδαίος και δεν ξερω αν μπορώ να είμαι αληθινός, μα ψέμματα δεν σου είπα φοβήθηκα ή τα εξάντλησα στην προηγούμενη επαφή τι σημασία έχει,μίλα μου για μια επιθυμία κρυφή.

ξέρεις... θέλω κάποιος να με χαϊδέψει το πρωί που θα ξυπνήσω

μείνε σε παρακαλώ μόνο γι'αυτό που ξέρεις μπορεί να σου πω πως σ'αγαπώ και ύστερα να αποκαλύψουμε τα μυστικά μας, να ερωτευτούμε

ή προτιμάς να κρυφτούμε

όσο απλά φοβηθήκαμε τόσο απλά να εξαντληθούμε