Πανελλήνιες η πανελλαδικές;

Τσιγάρο και ξανά τσιγάρο και διάλειμμα πάνω στο διάλειμμα, με το άγχος(ή την πλήξη;) των εξετάσεων να με συντροφεύει.Tα τελευταία 20 χρόνια της ζωής μου δίνω εξετάσεις, δημοτικό, γυμνάσιο, λύκειο, ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ,πανεπιστήμιο,μεταπτυχιακό,ενδεχομένως ΑΣΕΠ(το καταργήσαμε αυτό;) ποιός ξέρει...Το σίγουρο είναι πως δεν έχει υπάρξει χρονιά που να μην δίνω εξετάσεις-εξαιρουμένων των ουρολογικών και αιματολογικών αυτές δεν τις μετράω. Καμμιά φορά λέω να υπολογίσω το χρόνο που σπατάλησα για τις εξετάσεις, σιγουρα θα φτάνει το ¼(από τα οκτώ και μετά) της ζωής μου. Σχιζοφρενικό!Αποτέλεσμα ακόμα να δω.Αναρωτιέμαι, ο Πλάτωνας, ο Αριστοτέλης, ο Μεγαλέξανδρος και η γοργόνα δώσαν ποτέ εξετάσεις, οι εμείς είμαστε οι μαλάκες της υπόθεσης;

Ένας από την γενιά των αγχωμένων

Ανήκω λοιπόν στην αγχωμένη γενιά,στη γενιά που τα έχει όλα και όλα της λείπουν.Στην γενιά της ευμάρειας,της ταχύτητας και της προσπέρασης. Στην γενιά που θέλει να ξεφύγει αλλά και να παραμείνει στην θέση της,στην γενιά που ψάχνει την θέση της. Στην γενιά του ατέλειωτου ψαξίματος και της ατέλειωτης προσπάθειας.Στην γενιά που ο καθένας πρέπει να αποδείξει τις ικανότητές του,τις δυνατότητές του,τον εαυτό του, την ύπαρξή του σε μια τελική. Στην γενιά που η ζωή είναι τόσο σύνθετη και τόσο απλή ταυτόχρονα, μα πάντα δύσκολη και τόσο όμορφη ταυτόχρονα. Στην γενιά του ατέλειωτου κυνηγητού που αν το ήξερα μικρός, θα έπαιζα πιο συχνά κυνηγητό να ΄μαι καλά προετοιμασμένος ,αλλά τότε κανείς δεν μου είπε τίποτα ή ας μην λέω ψέματα δεν άκουγα, δεν μπορούσα να ακούσω, δεν ήμουν έτοιμος, δεν ήθελα! 'Ημουν παιδί...πάει αυτό. Όταν με βλέπω στον καθρέφτη, μου μοιάζω πάντα νεότερος, μα αυτή δεν είναι η αλήθεια και το ξέρω και το ξέρεις και εσύ.